امید نیک این نوشته ادامه‌ی مطلبی است که پیش از این بخش اول و بخش دوم آن در صدای کارگر منتشر شده است. دیدگاه‌های فاشیسیم، در مورد ساختار و اداره حکومت را بهتر و بیشتر بشناسیم اول- فاشیسم و قوای سه‌گانه فاشیست‌ها معتقدند که از زمان بیکن، هیوم و مونتسکیو، لیبرالیسم این شعار لق را […]
آن ها قهرمانان آزادی و دمکراسی هستند حکم دادگاه استیناف انگلستان برای استراد جولیان آسانژ نمادی از روند افول دمکراسی لیبرال دادگاه استیناف انگلستان در دهم دسامبر روز، جهانی حقوق بشر رای دادگاه بدوی مبنی بر عدم استراد جولیان آسانژ به آمریکا را نقض کرد . لرد برنت بلندپایه ترین قاضی دادگاه با اعلام رای، […]
مسئله‌ی اصلی سیاسی پیشِ روی ما در حال حاضر، مسئله‌ی وحدت در چپ انقلابی است. برای کسانی که چشمان‌شان کاملاً باز است، تهدیدهای جهانی رودرروی ما آشکار و به‌طور روزافزونی درهم‌تنیده هستند:
🔻 نولیبرالیسم (تهدید به استثمار/خلع‌ید جهانی)،
🔻 نوفاشیسم (تهدید به تروریسم دولتی)،
🔻 سرمایه‌ی فسیلی (تهدید به همه‌کشی سیاره‌ای)
🔻 امپریالیسم دایمی، نظامی‌گری و جنگ (تهدید به تخریب جوامع و نسیان هسته‌ای).
در جامعه‌ی سرمایه‌داری پیشرفته‌ی امروز نه تنها دولت به عنوان امری بیگانه بر افراد حکومت می‌کند، کلیه‌ی نشان‌ها و علائم تجاری (برندها) هم بر انتخاب و عمل افراد تأثیر می‌گذارند و حتی برندهای تجاری چنان پرقدرت افراد جامعه را به دنبال خود می‌کشند که پیروی نکردن از آن‌ها به معنای سرشکستگی و بیچارگی افراد است. اگر کودکی نتواند همان برند کفشی را بخرد که هم‌کلاسی‌های او خریده‌اند، به اوج بدبختی و بیچارگی در می‌غلتد. نیروهای اقتصادی و اجتماعی و سیاسی ساخته و پرداخته‌ی جامعه‌ی سرمایه‌داری نوین سلطان‌های بی‌تاج و تخت حاکم بر افراد جامعه هستند.
بورژوازی در سال هایی که از عمرش برجاست همچنان از نام چه گوارا رنج خواهد برد. امّا در پس ستایش های پرشور و حماسی از این اسطوره ی کمونیسم سده ی بیستم درباره ی میراث او چه می توان گفت؟ تا آن جا که به جنبش واقعی پرولتاریا باز می گردد تجربه ی چه گوارا بسیار بیشتر از آن که راه گشا یا الهام بخش باشد مهلک و ویرانگر بوده است. این اعتراف تلخ امّا چیزی از اعتبار چه گوارا و یاران او به عنوان مبارزان راه آزادی و عدالت اجتماعی نمی کاهد. همچنان که عدالت جویانی چون اسپارتاکوس، بوگاچف، زاپاتا و بولیوار در خاطره ی جمعی مردم زنده اند.