امید نیک رابطه بین وسیله و هدف و ارتباط و انطباق آن با انقلاب «زن، زندگی، آزادی» رابطه بین وسیله و هدف، مورد توجه فلاسفه ایده آلیست و مارکسیست بوده است، بخش ایده‌الیستی این رابطه را به طور کامل در تمام موارد با غایت گرائی پیوند می‌زنند. ولی در فلسفه مارکسیستی، فقط و فقط غایت […]
هلمت احمدیان اپوزیسیونِ اپوزیسیون بودن! آری یا نه؟ طرح شعار «مجاهد، پهلوی، دو دشمن آزادی!» در تجمعات دانشجویی به مناسبت ۱۶ آذر و در ادامه خیزش آبان ماه، که بخشا در مقابل ادعای خامنه ی در منتسبت کردن اعتراضات اخیر به مجاهدین و سلطنت طلبان بود، با واکنش هایی روبرو شد. این شعار به این […]
استبداد ولایی‌ی سرمایه چنان دماری از مردم ایران کشیده که سرنگونی جمهوری اسلامی حتی در صورتی که نه نتیجه‌ی انقلاب توده‌ای بلکه بدست نیروهای ضدانقلابی و بعنوان مثال درنتیجه‌ی دخالت نظامی امپریالیستی تحقق بیابد، بناچار باید زیر پرچم دمکراسی‌خواهی و حقوق بشر ظاهر شده و نظم قدیم را با چهره‌ای «دمکراتیک» به مردم تحمیل کند. در چنین شرایطی هر گونه سستی در امر دفاع از دمکراسی با هر بهانه و توجیهی، تنها و تنها بُرد تبلیغاتی‌ی مبلغان بورژوازی و دشمنان قلبی‌ی دمکراسی را سهولت می‌بخشد.
سرکوب و توهم، دو رکن بقای جمهوری اسلامی بوده است. تصور اینکه ضدانقلاب اسلامی در پیکر رژیم جمهوری اسلامی بتواند چهار دهه عمر کند امری نبود که کسی پیش بینی کند. سئوال این است که این رژیم چگونه توانسته به عمر ننگینش ادامه دهد؟ در پاسخ به این سئوال، می شود به عوامل و فاکتور های مختلفی اشاره کرد که هر کدام می تواند در سطوحی مسئله را توضیح دهد. اما بدون شک دو فاکتور سرکوب و توهم عوامل اصلی بقای رژیم هستند.