اسلاوی ژیژک فیلسوف اهل اسلونی در اظهار نظری در مورد افشای لیست سیاه اخبار گوگل می‌گوید: «سانسور مدرن از تمامیت‌خواهی عریان قدیم خطرناک‌تر است. این نوع سانسور در روال روزمره‌ی ما نهفته و مستتر است.»
او در ادامه توضیح می‌دهد که طرفدار آنارشی آنلاین نیست. به این معنی که قوانینی می‌بایست در مورد میزان دسترس‌پذیری اطلاعات وجود داشته باشد تا سطح در دسترس بودن محتوای زیان‌آور (مثلاً سایت‌های پورن) را محدود سازد؛ ولی چیزی که او را نگران می‌کند این است که انگیزه‌های سیاسی پشت پرده عامل سرکوب صداهایی در فضای آنلاین باشند.
ما همه می‌دانیم که تا اندازه‌ای می‌بایست از سانسور استفاده کنیم؛ ولی مهمترین قانون برای من این است که فرایند سانسور می‌بایست شفاف عمل کند و نه به شکلی که در حال حاضر (من در مورد غرب پیشرفته صحبت می‌کنم) اعمال می‌شود. مثل وقتی که به طور ناگهانی یک نفر ممنوع‌الکار می‌شود و شما حتی نمی‌توانید در این مورد بحثی داشته باشید.
او می‌گوید فرقی بین سانسور درست سیاسی و لیبرالیسم رادیکال وجود ندارد.
در هفته‌ای که گذشت تیم حقیقت‌یابی به نام Project Veritas (پروژه‌ی شفافیت) مدارکی را منتشر کرد که از یک کارمند سابق گوگل به دستش رسیده بود. این مدارک تأیید می‌کردند که گوگل می‌تواند منابع خبری را بر اساس مجموعه‌‌ی قوانین هدایت شده‌ای که در آن وجود دارد، مهم یا کم‌اهمیت جلوه دهد (با تکنیک‌هایی مثل رتبه‌ی سایت‌ها و نتایج جستجو). این تیم از این قوانین با نام «قوانین تاریک و بدذات» نام برده‌اند. زاخاری وورهیس، همچنین سندی را افشا کرد که فهرستی از ۵۰۰ سایتی بود که در لیست سیاه گوگل وجود داشتند و هم شامل رسانه‌های محافظه‌کار و هم چپ می‌شد.
ژیژک عقیده دارد که تکنولوژی بزرگ لیست سیاه و ممنوعیت‌های پشت پرده میدان جولانی برای فعالیت حزب‌های دست راستی است که خود را مخالف وضع موجود نشان دهند و مظلوم‌نمایی کنند. این فیلسوف باور دارد که این تاکتیک به ضرر لیبرال‌ها تمام خواهد شد چون «به راست‌های پوپولیست این امکان را می‌دهد که بگویند: می‌بینید؟ ما بهترین جایگزین هستیم. ما مظلوم واقعی هستیم.»
ژیژک می‌گوید احتمالاً گوگل تنها ابرسازمانی نیست که تجربه‌ی دیجیتال کاربران خود را دستکاری می‌کند با این همه «اوضاع خیلی هم افتضاح نیست ولی چرخش تدریجی به جامعه‌ی جدید کنترل شده‌ای حس می‌شود.»
چیزی که در این مورد وحشت‌آوره اینه که ما حتی دنیای جدید رو به عنوان چیزی کنترل شده احساس نمی‌کنیم. ما فقط از رسانه‌های اجتماعی استفاده می‌کنیم، خرید آنلاین می‌کنیم. به دکتر می‌ریم و همه‌ی اطلاعات در مورد ما اونجا جمع میشه. ولی این کارها همون چیزیه که ما به عنوان آزادی درکشون کردیم. پس چیزی که ما ازش با نام آزادی نام می‌بریم بسیار بسیار تحت کنترل قرار می‌گیره
دیگر کسی نخواهد فهمید که آیا «پلیس مخفی به دنبال اوست یا کسی در حال خواندن نامه‌های اوست» و این همان چیزیه که دنیای جدید رو در ذهن ژیژک از تمامیت‌خواهی قدیم متمایز می‌کنه. کنترل مدرن مخفی و تعریف نشده است.
منبع: rt.com
ترجمه: ایران آزاد