علی کشتگر
مسئولان جمهوری اسلامی برای نسبت دادن اعتراضات مردم به قدرت‌های خارجی با هم مسابقه گذاشته‌اند! رئیس جمهور، وزیر خارجه، سران سپاه، سخنگوی دولت، وزیر اطلاعات، مشاور رئیس‌جمهور و … و رسانه‌های رسمی این ادعای خامنه‌ای را به اشکال مختلف تکرار می کنند که:
- معترضان اشرار و مزدوران دولت های دشمن جمهوری اسلامی بوده‌اند!
- معترضان ماموریت داشته‌اند، با آتش زدن بانک‌ها، پمپ بنزین‌ها، ساختمان‌های دولتی … و بمب‌گذاری در خطوط گازرسانی و برق‌رسانی و غیره ایران را برای مداخله خارجی ناامن کنند.
- کار معترضان بخشی از یک توطئه گسترده دولت‌های دشمن جمهوری اسلامی بوده است.
- مجاهدین خلق و سلطنت‌طلبان به همراه قدرت‌های خارجی رهبری این اعتراضات را برعهده داشته‌اند. دو تن از ایرانیان خارج کشور آقایان اکبر گنجی و عطاءالله مهاجرانی، نیز عین همین ادعاهای خامنه ای را تکرار کرده‌اند.
رئیس جمهوری اسلامی هم که ادعای حقوق‌دان بودن می‌کرد اعتراضات مردم را به آمریکا، صهیونیسم و مزدوران دشمن نسبت داده است.
خامنه‌ای گفته است که دوست و دشمن بدانند که ما با موفقیت این «توطئه نظامی-سیاسی-امنیتی» دشمن را خنثی کرده‌ایم. او در حالی که همچنان اعتراضات در شهرهای ایران ادامه دارد با افتخار از پیروزی جدید جمهوری اسلامی علیه دشمن حرف می‌زند! بنا به آمار سازمان‌های مدافع حقوق بشر تا کنون صدها نفر از مردم که اکثرا جوان بوده‌اند کشته و تعداد زخمی‌ها و دستگیر شدگان به هزاران نفر می‌رسد.
خامنه‌ای و سایر مسئولان جمهوری اسلامی البته می‌دانند که جنگ آنان نه با دشمن خارجی و اشرار و مزدوران، بلکه مستقیما علیه مردم ایران بویژه جوانان این مرز و بوم است و این جنگ در همه عرصه‌های نظامی، سیاسی و امنیتی از سال‌ها پیش آغاز شده است.
آنها در گذشته همه گونه اعتراضات مردم را فتنه بیگانگان جلوه داده‌اند تا هم سرکوب وحشیانه تظاهرات مردم را توجیه کنند و هم دستان خون آلود خود را تطهیر و خود را از اتهام جنایت و خیانت علیه ملت ایران تبرئه کنند.
از چهل سال تجربه سرکوب مطالبات مردم به بهانه خنثی کردن توطئه دشمن و فریب خوردگان دشمن که رویه همیشگی جمهوری اسلامی است می‌گذریم و ادعای خامنه‌ای و دست نشاندگانش درباره اعتراضات اخیر را به ملاک عقل و منطق می‌سنجیم:
چند ساعت پس از اعلام گرانی بنزین در بسیاری از نقاط ایران و یک روز پس از آن در بیش از صد شهر بزرگ و کوچک سراسر ایران اعتراضات آغاز می شود.
آیا سرویس های امنیتی دشمن و همراهان داخلی آنان پیشاپیش از این که جمهوری اسلامی در فلان روز و فلان ساعت اعلام گرانی بنزین می‌کند با خبر بوده‌اند؟
فرض کنیم سرویس‌های اطلاعاتی دشمن از تصمیم جمهوری اسلامی و زمان اعلام آن پیشاپیش با خبر بوده‌اند؛ آیا آنها در صد شهر ایران چنان نفوذی دارند که دور از چشم دستگاه‌های اطلاعاتی جمهوری اسلامی مردم را برای اعتراضات سازماندهی کنند؟
فرض کنیم که پاسخ به این پرسش هم مثبت باشد و بگوئیم که بله آنها درسراسر ایران چنین نفوذی داشته و توانسته‌اند بدون آن که دستگاه‌های امنیتی جمهوری اسلامی بفهمند پروژه خود را به مرحله اجرا بگذارند که این البته هم به معنی ضعف مطلق سازمان اطلاعاتی-امنیتی جمهوری اسلامی و رخنه گسترده «دشمن» در این دستگاه‌ها و هم به معنی نفوذ آنان در میان مردم است.
حالا این پرسش پیش می آید که چرا بخشی از مردم با دسیسه دشمن همراه شده و علیه دیکتاتوری خامنه‌ای و ظلم و بیداد حکومت شعار می‌دهند؟
پاسخ آنان در این چند روز این است که فقط اقلیت ناچیزی از مردم با توطئه دشمن همراه شده‌اند که ربطی به اکثریت مردم که با جمهوری اسلامی همراهند ندارد.
اما این پاسخ بلافاصله این پرسش را به ذهن متبادر می‌کند که چرا شما برای اعتراض یک اقلیت ناچیز آن قدر وحشت کرده‌اید که خود را ناچار به گلوله بستن مردم دیده‌اید، صدها نفر از جوانان مردم را کشته‌اید، و هزاران نفر را زخمی و دستگیر کرده‌اید و همچنان به این جنایات ادامه می‌دهید؟
چرا برای خفه کردن حرکت این اقلیت ناچیز علاوه بر فرمان کشتار و خونریزی، اینترنت را قطع کردید در حالی که به گفته کارشناسان اقتصادی جمهوری اسلامی فیلتر کردن اینترنت روزانه ده‌ها میلیون دلار به اقتصاد ایران صدمه می‌زند؟ وقتی معاون سپاه می‌گوید «اشرار بین مردم فهیم ایران جایگاه ندارند» و در توضیحش به دامنه اعتراضات در «صد شهر» اشاره می‌کند و خبر می‌دهد که موفق شده‌اند «با اقدام به موقع نیروهای نظامی و انتظامی» جمعش کنند، خود اعتراف روشنی است بر اینکه اشراری که میان مردم جایگاهی ندارند همان کسانی هستند که تنها سلاح‌شان برای سرکوب معترضان در آن صد شهر، قطع اینترنت و نیروی نظامی است.
و سرانجام مهمترین پرسش این که شما که اکثریت مردم را با خود دارید چرا این قدر از رفراندوم، انتخابات آزادی و آزادی های سیاسی می‌ترسید؟ بیائید یکبار هم که شده با برگزاری یک انتخابات کاملا آزاد، دشمن و مزدوران داخلی آن را برای همیشه مات کنید.
بیائید مساله مناسبات ایران و دشمن (آمریکا و متحدان آن) را به رای مردم بگذارید! بیائید ادامه ولایت مطلقه را به رای مردم بگذارید، شما که به حمایت اکثریت مردم تکیه دارید چرا به هیچ یک از این گونه پیشنهادات که از مطالبات مردم‌اند تسلیم نمی‌شوید؟ پاسخ این پرسش‌ها روشن است؛ در یک انتخاب آزادانه اکثریت قاطع مردم به شما نه می‌گویند و به این ترتیب انتخابات آزاد به پیروزی مطلق «دشمن» می‌انجامد که همان ملت است، شما روز به روز منزوی‌تر شده‌اید و هر چه منزوی‌تر می‌شوید مجبورید با این «دشمن» بی‌رحمانه‌تر برخورد کنید و حجم دروغ‌های شاخدارتان را بزرگتر کنید.