۱ – بهره برداری از شکاف میان بالایی ها برای گسترش حرکت ها و ارتباطات مردم ، بدون غلتیدن به بازی در بساط آنها. هر نوع خوش بینی به وعده ها و انگیزه های جناح ها و عناصر حکومتی و کنار آمدن با آنها برای جنبش مردمی خطرناک و مهلک است. به یاد داشته باشیم که نه “اصول گرایان” و “ولایی های” جمهوری اسلامی می خواهند و می توانند باری از دوش زحمتکشان و تهیدستان بردارند، و نه “اصلاح طلبان” و “اعتدالی ها” می خواهند و می توانند به تاریک اندیشی و زورگویی نظام ولایت فقیه خاتمه بدهند؛ همه آنها برای حفظ امتیازاتشان می کوشند و بنابراین، از پا گرفتن جنبش مستقل مردم وحشت دارند. آنچه کارگشاست ایجاد شبکه ها ، ارتباطات و جنبش های مستقل و توده ای برخاسته از پائین، برمبنای حرکت از خواست ها ی مبرم و بی واسطه خودِ مردم است.
۲ – تلاش پیگیر برای پیوند میان دو جبهه بزرگ رویارویی مردم با رژیم جمهوری اسلامی (یعنی “مبارزه برای نان” و “مبارزه برای آزادی”) که بدون آن استراتژی حاکمیت زحمتکشان بر سرنوشت خود، نمی تواند قابل تصور باشد.
۳ – مخالفت با هر نوع طرح “تغییر رژیم” به وسیله قدرت های بزرگ و دولت های خارجی و مبارزه فکری برای منزوی کردن آن بخش از اپوزیسیون (رژیم چنجی ها مانند سلطنت طلبان و مجاهدین و…)که با چنین طرح هایی همراهی می کنند.
۴ – تمرکز ویژه روی سازمان یابی سراسری کارگران و زحمتکشان که به نحوی امید بخش ، مقدمات آن دارد شکل می گیرد و مخصوصاً در دو – سه سال اخیر با گسترش حرکات اعتراضی درخشان معلمان و بازنشستگان و ارتباطات میان تشکل های مستقل کارگران در مناطق مختلف کشور، شتاب پیدا کرده است.
۵ – تمرکز ویژه روی مبارزه برای تأمین اجتماعی همگانی که بدون آن، سازمان یابی مظلوم ترین و محروم ترین بخش های زحمتکشان و همراهی آنها با بخش های دیگر طبقه کارگر، ناممکن خواهد بود.
۶ – پشتیبانی همه جانبه از جنبش برابرحقوقی زنان (با مردان) و دفاع از همه مبارزات آنها برای رهایی از قیدوبندهای مردسالاری و محدودیت های تحمیل شده از طرف رژیم جهنمی حاکم و همچنین تلاش پیگیر برای پیوند جنبش آزادی زنان با مبارزات روزمره زنان کارگر و زحمتکش.
۷ – تلاش پیگیر برای مقابله با بحران محیط زیست که مخصوصاً در کشورما ابعاد بسیار فاجعه باری پیداکرده و گستراندن آگاهی از عواقب سیاست ها و رانت خواری های فاجعه بار جمهوری اسلامی در این حوزه.
۸ – مبارزه پیگیر علیه هر نوع تبعیض ملی و دفاع قاطع از برابر حقوقی و حق تعیین سرنوشت ملیت های ایران و تلاش برای شناساندن راه حل فدرالی درجهتِ دست یابی به اتحاد داوطلبانه همه ملیت های ایران.
۹ – تلاش و مبارزه فکری برای اشاعه درک مارکس از سوسیالیسم انسان محور وعجین شده وجدائی ناپذیر از دموکراسی و نشان دادن ضرورت فاصله گیری از الگوهای “سوسیالیسم” غیر دموکراتیک حزب – دولت ها(شوری سابق وبلوک شرق،کره شمالی، چین و…)
۱۰ – تلاش برای همراهی ، همکاری و اتحاد با همه مدافعان سوسیالیسم انقلابی مبتنی بر آزادی های بی قید و شرط سیاسی و دموکراسی فعال مشارکتی، با شیوه های پرتحرک، منعطف و غیر فرقه ای.
۱۱ – تلاش برای نشان دادن ضرورت پیشتازی چپ در دفاع از آزادی های سیاسی و حقوق انسانی برابر همه بخش های مردم ، صرف نظر از تفاوت های ملی (یا قومی) ، اعتقادی و جنسیتی آنها.