ما در بازی بد و بدتر که قاعده آن بوسیله نظارت استصوابی و با ریاست آیه الله جنتی بر ما تحمیل شد، باز هم باختیم و تصورات خیالی خود را از دست دادیم میدانستیم که حلقه ای بنام نیاوران و حسن روحانی و حواریان ایشان شایسته نمایندگی مردم نیستند.
زیرا در کارنامه گذشته ایشان و افرادی که به گرد وی جمع شده بودند نشانی از حقیقت جویی و عدالت طلبی و مردم داری دیده نمی شد و هرچه بود منفعت گرایی بود و فرصت طلبی .
اما چه چاره جز اینکه از ترس بدتر ها و با این امید که شاید و فقط شاید ممکن است تیم روحانی در اثر اعتماد و صداقت مردم تحت تاثیر موج تازه و پر نشاط انسانی قرار گیرند و از فرصت گرانبهای بدست آمده استفاده تاریخی کنند، مجبور شدیم و فقط مجبور شدیم دوستان بد خود را انتخاب کنیم و به فردای بهتر امیدوار باشیم.
اما و هزار اما که تصوراتمان بر آب و ناله هایمان در چاه بود. زیرا تخم مرغ ها را شکستیم ولی خبری از نیمرو نبود و بقول مولانا «رنج افزون گشت و حاجت نا روا شد».
تلاش من این است که بگویم ما چه خطایی کردیم و سهم ما در وضعیت بوجود آمده چه میزان بوده که امروز خون می خوریم و مُهر بر لب نهاده ایم و فقط بازی زندگی دردناک خود را تماشا می کنیم.
می پذیرم که ما در انتخاب آقای روحانی دستمان بسته بود و مجبور بودیم که آش شورای نگهبان را «نیش» جان کنیم. ولی چرا واقعیت را در نیافتیم و چند سال بی خود و بی حاصل منتظر رسیدن خبر های خوب بودیم. کجای کار لنگ بود و ما چه مسایلی را درست تحلیل نکردیم که باعث شد دل نگران تر و رنجور تر از پیش باشیم؟
به نظر من سه اشتباه ما جدی و اساسی بود و همین خطاهای تحلیلی زندگی ما را پر درد و آزار کرد۰
۱- اشتباه کردیم که خیال کردیم با پیروزی بد ها، بدتر ها دست از سر مردم می کشند و فرصت یک زندگی شاداب و با طراوت را به آنها می سپارند۰ بدتر ها وقتی شکست خوردند بجای احترام به حقوق مردم و به قول خودشان رعایت حق الناس؛ با قدرت بیشتری به میدان آمدند و به اندازه خود در ناموفق شدن دولت کوشیدند و راه‌ها را ناهموار ساختند.
۲- دومین اشتباه مهلک ما خطای انسان شناختی ما بود که به درستی نه خود راشناختیم و نه دیگران را ارزیابی واقعی کردیم. ما باور نداریم که تغییر خلق و خوی و ایده و عقاید انسانها واقعا کار بسیار بسیار دشواری است.
اگر دقت کنیم می بینیم همین شهر بی نظم و بی صاحب تهران با همه شهرداران ناتوانی که داشته، در طول ده سال گذشته تغییرات فراوانی کرده در و دیوار و رنگ و شکل آن عوض شده ولی مردمانش همان هستند که بودند؛ زیرا سنگ و آهن و تیر و تخته تغییر می کنند ولی انسانها به سختی عوض می شوند و در مقابل تغییر مقاومت می کنند۰
برای همین اشتباه کردیم و فکر کردیم حسن روحاني و حلقه هاي دور و برش اگر با رای مردم سر کار آیند لابد شخصیت مردم خواه، عدالت طلب و نیک اندیشی خواهند داشت ولی فراموش کردیم که وقتی جو و هیاهو بخوابد هر کسی به همان اصل خود باز خواهد گشت و روحانی و تیمش همان شدند که بودند بدون کمترین تغییر .
۳- و سومین اشتباه ما هم این بود که هنوز باور نکردیم که سیاست وقتی بی مهار و نظارت باشد، حتی اگر غزال رعنای زیبا هم به آن تکیه کند کم کم گرگ می شود و حقوق مردم بدبخت را تکه پاره می کند؛ برای همین بدها وقتی به قدرت رسیدند دیگر بد نبودند بلکه روی بدتر ها را هم سفید کردند.
پس آقای روحانی! ما اشتباه کردیم که بی خود به شما امید بستیم. مشکل از شما نبود خطا برداشت غلط ذهن ما بود.